چكيده

امروزه با توجه به اهمیت نظام پژوهش، فناوری و نوآوری علاوه ‌بر حمایت‌های مالی دولتی، صندوق‌های متعددی هم این نظام را تأمین مالی می‌کنند. اما آیا این مقدار بودجه، کارکرد مناسب برای اهداف پژوهشی را دارد؟ آیا نیاز است که مقدار بودجه افزایش یابد یا باید اقدامات دیگری صورت بگیرد؟ چه آسیب‌هایی در نظام پژوهشی وجود دارد که مانع عملکرد درست آن می‌شود؟

پژوهش، فناوری و نوآوری به عنوان اجزای حیاتی نظام نوآوری، نقش کلیدی در پیشبرد آن داشته که به خلق ارزش بالا و رشد اقتصادی منتهی می‌شوند و از چهار منبع، تامین مالی می‌شوند؛ تامین مالی دولتی، تامین مالی خصوصی، تامین مالی از نهادهای بین‌المللی و تأمین مالی خصوصی غیرانتفاعی (خیریه). تأمین مالی دولتی یکی از منابع مهم در حوزه تأمین مالی پژوهش و نوآوری است. ضرورت تأمین مالی دولتی در مواقعی که بخش خصوصی به دلیل طولانی بودن زمان برای دستیابی به نتایج و کاربردی نبودن دانش تولید شده، حاضر به سرمایه‌گذاری نیست، احساس می‌شود. با توجه به ضرورت تأمین مالی دولتی در کشور ما، دولت در بودجه عمومی، مبالغ مشخصی را برای دانشگاه‌ها، مؤسسات آموزش عالی و پژوهشگاه‌های مختلف در نظر می‌گیرد و علاوه بر آن با استفاده از تبصره و بندهای مختلف در بودجه، به حمایت از پژوهش و نوآوری می‌پردازد. صندوق نوآوری و شکوفایی، صندوق حمایت از پژوهشگران و فناوران، صندوق رفاه و بنیاد ملی نخبگان از نهادهایی هستند که با هدف حمایت پژوهش، فناوری و نوآوری در کشور تشکیل شده است.

سارا محمدزاده، پژوهشگر پژوهشكده سياستگذاري دانشگاه شريف

اين يادداشت در تاريخ 1401/07/05 در روزنامه جهان اقتصاد انتشار يافته است.
براي مطالعه كل يادداشت، لطفا اينجا كليك نماييد.